Geplaatst op: 22 September 2020
Laatste update: 17 May 2021
Onze HR-manager Renske Splinter neemt je mee in haar zoektocht naar verbinding in de afgelopen coronatijd.
Maart 2020. We volgden de ontwikkelingen op de voet, waar we eerst nog de situatie nuchter en luchtig benaderden, werd al snel de omvang en ernst duidelijk. 12 maart hebben wij in de ochtend een extra MT-overleg om de ontwikkelingen en onze participatie hierop te bespreken. We sparren met elkaar over de veiligheid en onze rol en plicht hierin. We besluiten om op voorhand een verdeling te maken en 50/50 thuis te gaan werken. Om de groep te spreiden, maar ook om te gaan ervaren hoe het in de praktijk is om de operatie te laten doordraaien vanuit huis. Om te gaan kijken waar we tegenaan lopen, wat we niet hebben voorzien en waar we moeten bijsturen.
Die avond wordt de intelligente lock-down in Nederland afgegeven. Schakel, schakel… We gaan allemaal zoveel als mogelijk thuiswerken. Alle zeilen worden bijgezet en binnen no time zaten we allemaal thuis en was er nog maar een handvol werknemers op het hoofdkantoor aan het werk.
Onze Inhouse vestigingen draaiden door met de richtlijnen van de klant in acht nemend. INDIVIDU werkt deels vanuit huis en deels op ons kantoor in Amsterdam.
Waar we al maanden bezig waren om allemaal online vanuit Microsoft Teams te gaan werken, was dat nu zelfs voor de digitaal minder sterken onder ons een noodzaak. Maar alles is heel overzichtelijk ingericht en het bleek gelukkig een fluitje van een cent en een kwestie van gewoon doen.
Waar ik soms wakker van lag was: hoe houden we de verbinding? Ik voelde een soort ‘moederlijke’ drang opkomen in de zorg voor onze mensen. Gaat het met iedereen wel goed? Hebben we iedereen op de radar en trekken onze mensen aan de bel? Trekken ze niet alleen aan de bel als hun systeem niet goed werkt, maar trekken ze ook aan de bel als ze bezorgd zijn, of eenzaam, of misschien zelfs angstig? We hebben hier tenslotte te maken met de grootste crisis buiten oorlogstijd en een impactvolle verandering in ieder zijn of haar persoonlijke en werksituatie. Hoe verhoudt zich dat tot onze fysieke en mentale gezondheid en veerkracht?
Stap voor stap zijn we dit aangevlogen met het welzijn van ons team voor ogen. Onze gezondheid in de breedste zin van het woord stond voorop. We zijn begonnen met heldere communicatie. Heel consequent stuurden wij na elke persconferentie of ontwikkeling een interne memo. In Teams hebben we gelijk een centrale pagina gemaakt waar alle recente informatie en veel gestelde vragen op terug te vinden waren. Zodat we alle informatie die voorhanden was zo goed en snel mogelijk konden delen met elkaar, onze uitzendkrachten, klanten en relaties. Op de website kwam een speciale ‘coronapagina’.
We hebben vooral heel erg ingezet op verbinding en in gesprek blijven. Alles kon ten tafel komen (of ten Teams?) en dat deed het ook. Als management zijn we nauw op de operatie gaan zitten en betrokken geweest bij de knelpunten. Snel geschakeld en zoveel als mogelijk de onzekerheid en vragen weggenomen. Dagelijks hadden wij als team en alle afzonderlijke teams meerdere malen contact. Hoe kunnen wij onze mensen zo goed mogelijk faciliteren, zowel praktisch als mentaal?
Vanuit HR werden er gelijk leuke acties op touw gezet. Met enige regelmaat ontvingen we een presentje of kwam er post vanuit Nedflex. De accountmanagers reden het land door om dit op 1,5 meter afstand voor de deur te zetten. Team ICT regelde computerbenodigdheden, bureaustoelen en andere hulpmiddelen werden versleept en rondgebracht.
De Nedflex Challenge werd opgezet, elke dag een lichamelijke oefening met als prijs een Nedflex yoga mat. Tips voor effectief thuiswerken werden gedeeld en gezonde recepten uitgewisseld om juist in corona tijden fit en gezond te blijven. We hebben via Zoom een lunch-break gehouden waarbij we als verrassing livemuziek vanuit een huiskamer hebben georganiseerd en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Vanuit HR belden we elke week met alle medewerkers om te vragen hoe het met ze ging, waar ze tegenaan liepen en of iedereen goed in zijn of haar vel en op zijn of haar plek zat.
Victor van Commenee, onze CEO, stuurde regelmatig een persoonlijk filmpje, informatief maar ook als blijk van support. Daarnaast hebben we ons als mens laten zien; Victor in zijn videoboodschappen, tijdens onze online meetings, in het individueel contact. Op een goede dag zat ik er zelf een beetje doorheen, was zat van het thuiswerken, de spagaat tussen de kinderen die vanuit huis school hadden en mijn werk. Ik miste de verbinding en het live contact. Als HR-manager haal ik een groot deel van mijn informatie uit de nuance en het tussen neus en lippen door contact, ik voelde me in het begin echt onthand. Ik heb op onze gezamenlijk post-plek in Teams een stuk geplaatst waarin ik me enerzijds luchtig, anderzijds ook kwetsbaar opstelde in mijn moeite met het behouden en soms opnieuw vinden van mijn drive en focus. De saamhorigheid en betrokkenheid was hartverwarmend en verbindend. Eén team, één taak.
Gedurende de tijd verstrijkt en we inmiddels gedeeltelijk thuiswerken en gedeeltelijk weer op kantoor is het fijn om weer live contact te hebben, maar geeft de nieuwe manier van werken opnieuw een uitdaging in het behouden en soms opnieuw vinden van de juiste verbinding. Verbonden zijn gaat in golfen, het is een utopie om te denken dat je altijd 100% in verbinding kunt zijn. Het belangrijkste is dat je altijd samen weer de weg naar verbinding zoekt en vindt.
Zeg het maar, samen vinden wij altijd een passende oplossing, dat doen wij al heel lang.
